Θωμάς ο Σλάβος

(; – 823). Βυζαντινός στρατηγός, σλαβικής καταγωγής. Ήταν σύγχρονος του αυτοκράτορα Μιχαήλ B’, με τον οποίο παλαιότερα είχε συνυπηρετήσει στον στρατό. Λίγο μετά την άνοδο του Μιχαήλ στον θρόνο (820), ο Θ. οργάνωσε επαναστατικό κίνημα εναντίον του, στο οποίο προσχώρησαν πολλοί αντίπαλοι του αυτοκράτορα καθώς και η λαϊκή τάξη της πρωτεύουσας. Το κίνημα υποστήριζαν επίσης πολλοί αγρότες. H ανταρσία βρήκε ιδιαίτερα πρόσφορο έδαφος στις ανατολικές επαρχίες της αυτοκρατορίας, όπου αφθονούσε το σλαβικό στοιχείο, ενώ υποστηρίχθηκε και από ξένους, όπως Άραβες, Πέρσες, Αρμένιους και Ίβηρες, που είχαν άμεσο συμφέρον από την αποδυνάμωση της αυτοκρατορίας. Σύμφωνα με μαρτυρίες βυζαντινού χειρογράφου, το κίνημα του Θ. είχε και κοινωνικό χαρακτήρα, γεγονός που εξηγεί, έως έναν βαθμό, την τεράστια απήχησή του μεταξύ των υπηκόων της αυτοκρατορίας. Τελικά, με τη συγκατάθεση του χαλίφη των Αράβων, Μαμούν, ο Θ. στέφθηκε αυτοκράτορας από τον πατριάρχη Αντιοχείας και οδήγησε τον στρατό και τον στόλο του στην Κωνσταντινούπολη, την οποία πολιόρκησε στενά (821). Έπειτα από προσπάθειες δύο χρόνων, οι επαναστάτες νικήθηκαν από τους Βούλγαρους του Ομουρτάγ, που είχαν συμμαχήσει με τον νόμιμο αυτοκράτορα, και αναγκάστηκαν να λύσουν την πολιορκία. Ο Θ. αιχμαλωτίστηκε από τον στρατό του Μιχαήλ Β’ και, μετά από φριχτά βασανιστήρια, θανατώθηκε.